Ziria Festival 2024: Ιερός Πανικός!

…There’s a favonian scent, remnant of northern winds
Horizon drops a veil upon the highest cliff
Where from a cave I stand and watch the changing forms
And as the sunset comes, I witness perfect storms…

«Perfect storms from afar»
The Steams

Σας γράφω υπο την επήρεια ακομα. Την επήρεια αυτής της τρομακτικής ενέργειας που εκλύθηκε το τριήμερο και ήρθε και μας χτύπησε σα γροθιά στα μούτρα. Την ενέργεια πολλών εκατοντάδων αποφασισμένων ανθρώπων να αψηφήσουν τα μετεωρολογικά προγνωστικά και να ανηφορίσουν στην κορυφή του βουνού. Εκείνων που παρέμειναν στην κορυφή παρά τις καταιγίδες, αλλά και εξ αιτίας αυτών. Καταιγίδων που συνέβησαν όχι μόνο ως φυσικά φαινόμενα, αλλά και ως συναισθήματα.

Σας γράφω υπό την επήρεια του Ιερού Πανικού!

Το τετραήμερο 28 με 31 Αυγούστου του σωτήριου έτους 2024, θα είναι κάτι που θα θυμόμαστε για πολύ πολύ καιρό, ως ένα τετραήμερο όπου αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι αναμετρήθηκαν με τα φαινόμενα και τις δυνάμεις τους και βγήκαν νικητές!

Το έχω ξαναγράψει και το έχω χιλιοπεί, ότι το Ziria Festival πάει πολύ πέρα από ένα απλό φεστιβάλ μουσικής σε μία βουνοκορφή (που όπως έγραψε και ο φίλος μου ο Θανάσης, έγιναν κι αυτές της μόδας πλέον, μέχρι να ξεφουσκώσει και αυτή η μόδα και να πάμε στην επόμενη). Δεν είναι ένα μονοδιάστατο πράγμα, αλλά αποτελείται από τους μύθους, τη φύση, από τα αστέρια και τα πλάσματα που έχουν ζήσει και που συνεχίζουν να ζουν στο βουνό.

Είναι ένας τόπος, ένα safe place (που λεν και στο χωριό μου), όπου μπορούμε να αράξουμε, να μην κάνουμε τίποτα, να κάνουμε γιόγκες, ηχοβάθες, κοινωνιοδράματα, ορειβασίες, καταβάσεις, αναβάσεις, περιπάτους, πλέξιμο!, να χτυπηθούμε με τις μπαντάρες που θα έρθουν για να γεμίσουν μουσική τα υψόμετρα, να κοιμηθούμε κάτω από τα αστέρια, να γελάσουμε με φίλους, να ερωτευτούμε, να γειωθούμε, να γίνουμε χίπιδες για τρεις μέρες, να φάμε, να πιούμε τις ποτάρες μας και τις καφεδάρες μας, να ξεφύγουμε από την κωλο-πραγματικότητα.

Αλλά πέρα και πάνω από όλα αυτά, το Ziria Festival είναι μία μήτρα που γεννάει συναισθήματα: χαρά, αγάπη, ελευθερία, κουράγιο, υπομονή, παράδοση, έμπνευση, συντροφικότητα, εφευρετικότητα, επιμονή.

Φέτος πήγαμε ακόμα παραπέρα. Αποδείξαμε στους εαυτούς μας, διοργανωτές και επισκέπτες, ότι η αγάπη μας για αυτή την ετήσια συλλογική, ελεύθερη συνάντηση είναι πολύ μεγαλύτερη από τους όποιους φόβους και τα ξεβολέματα μας. Η επιθυμία μας για ομορφιά, συνύπαρξη, επικοινωνία ήταν μεγαλύτερη από τη δυσκολία μας να βγούμε από τη συνήθεια μας. Να μία ακόμα αρετή που προστέθηκε στις τόσες άλλες αυτού του φεστιβάλ: η δύναμη του να μας βγάζει από τα κουκούλια μας. Να μας φέρνει αντιμέτωπους με τις δυσκολίες  και να μας κάνει να τα δίνουμε όλα και να βρισκουμε λύσεις για να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, με αφοσίωση και πάθος.

Φέτος το Ziria Festival εκτός από μουσικάρες, είχε και πολύ νοιάξιμο (για να μην κινδυνεύσει κανείς) και πολλή συνεργασία (για να αντιμετωπίσουμε τα καιρικά φαινόμενα) και πολλή υπομονή (γιατί μοιραζόμασταν μικρότερο χωρο). Είχε και πολλή αλληλεγγύη λόγω των συνθηκών (δανεικά νάϋλον, σκέπασμα σκηνών με αυτοσχέδια μέσα, μοίρασμα χώρου κλπ) και ΦΟΒΕΡΗ ατμόσφαιρα όπου παρά τις βροχές, τις υγρασίες και το κρύο, όλοι ήταν χαλαροί, χαρούμενοι και περνούσαν όμορφα.

Για τα συγκροτήματα τι να πει κανείς! Είναι γνωστό σε όλους ότι το Ziria Festival διαθέτει το πιο εναλλακτικό line up, δίνει άπλετο χώρο σε μικρότερα σχήματα ή σχήματα χωρίς δισκογραφία, σε καλλιτέχνες με φοβερή σκηνική παρουσία και πάντοτε, πάντοτε δικαιώνεται για αυτή του την επιλογή!

Έτσι και φέτος! Από τα καταπληκτικά, μικρά, ανερχόμενα hip hop σχήματα, έως τους αγαπημένους (μου) The Steams που έπαιξαν ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΑ κομμάτια από τη νέα τους δουλειά. Από τα ξέσαλα μεταμεσονύχτια Ελληνικά και Ισπανικά πανκιά  και την πολύχρωμη synthpop του Παν Παν έως τον γερόλυκο 80χρονο Μήτσο Πουλικάκο, ο οποίος ήρθε μέσα στη βροχή και το κρύο, ανέβηκε στη σκηνή με τους Γεια σου Τάκη που ΓΑΖΩΝΑΝ στην κυριολεξία, τραγούδησε, έκανε χαμό και ήταν καταχαρούμενος (αλήθεια όσοι κρυώναμε, γκρινιάζαμε, κωλώσαμε, έχουμε πολύ να παραδειγματιστούμε από αυτόν). Από τους παραδοσιοΡοκ Κωγιαμαν έως τα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ Dj sets των Serafim Tsotsonis και Christian Kambas που κρατούσαν ξύπνιο όλο το βουνό έως τα ξημερώματα, το Ziria Festival ήταν μια γιορτή! Υγρασιασμένη, ανεμοδαρμένη, ξάγρυπνη, εφευρετική, επεισοδιακή, αξέχαστη!

Με πολύμηνη προετοιμασία, με τεράστια προσπάθεια και άπειρες ώρες εργασίας από εθελοντές και επαγγελματίες, λίγο συρρικνωμένο (κάποια μεγαλύτερα σχήματα δεν εμφανίστηκαν κυρίως λόγω πρακτικότητας και όχι για άλλους λόγους όπως αγαπούν να λένε οι κακιασμένοι κουτσομπόληδες), λίγο στριμωγμένο (για να τα καταφέρει να πραγματοποιηθεί), το Ziria Festival ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ! Για να μείνει. Και για να γεμίσει τις καρδιές με χαρά και με ελπίδα ότι δεν θα χάσουμε το ΜΟΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ και ΔΩΡΕΑΝ φεστιβάλ του καλοκαιριού, το φεστιβάλ που αποτέλεσε τον «μπαμπάκα» όλων των υπολοίπων που ακολούθησαν και φιλοξένησαν στις πλαγιές των βουνών χιλιάδες κόσμου.

Και αυτό έγινε χάρη στην επιμονή και την υπομονή όλων μας. Και των διοργανωτών και των επισκεπτών και των μουσικών και των τεχνικών (το τι τράβηξαν αυτοί με τη βροχή δε λέγεται). Για να έχουμε το πεδίο ανοιχτό να ξαναβρεθούμε στο βουνό, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε και να γίνουμε ΕΝΑ. Με τη μουσική, με τη φύση και μεταξύ μας. Για να δημιουργήσουμε νέες αναμνήσεις και νέες ενέργειες. Για να γίνουμε λίγο παραπάνω ευτυχισμένοι.

Τα λέμε του χρόνου, πάλι εκεί. Στο Ιερό βουνό του Ερμή. Στο βουνό που ακούστηκε η πρώτα νότα του σύμπαντος.

 

Για το Corinthia Events
Όλγα Παπαλεξάνδρου