‘’Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά’’. Οδυσσέας Ελύτης.
Και αυτά τα λόγια του ποιητή θα μπορούσαν κάλλιστα να περιγράψουν μόνα τους χωρίς καμία άλλη λέξη, την προσπάθεια που κάνει η ομάδα των ανθρώπων πίσω από το Φεστιβάλ Φωτογραφίας Κορινθίας “Corinth Exposed Festival”, εδώ και λίγα χρόνια. Που φέτος μεγάλωσε λιγάκι παραπάνω κι έγινε διεθνές!
Μιλάμε για μία προσπάθεια που ξεκινάει από το πρώτο επίπεδο, του οραματισμού μίας καλλιτεχνικής κατάστασης στην οποία επιθυμούν να βρεθούν κατά τη διάρκεια της χρονιάς και την παρουσίασή της και φτάνει στην υλοποίησή της ένα χρόνο μετά. Κοινώς με το που τελειώνει το ένα φεστιβάλ αρχίζει το επόμενο.
Πίσω από όλα υπάρχουν και κινούνται με μεγάλη αγάπη, ο ιθύνων νους Αναστάσης Πρωτοπαππάς, και η ψυχή του φεστιβάλ και ακούραστος εργάτης του, ο Σωκράτης Λαμπρόπουλος. Φωτογράφοι και εικαστικοί και οι δύο δουλεύουν ακατάπαυστα και με χαρά για να δημιουργήσουν αυτό που θα μας πάει ένα βήμα παραπέρα κάθε φορά.
Τα ενδιάμεσα στάδια έως το τελικό – όλο και περισσότερο επαγγελματικό αποτέλεσμα, περιλαμβάνουν πολλή σκέψη, πολλή έμπνευση, συζήτηση, πάρα πολλές φωτογραφικές λήψεις, ακόμα περισσότερη υπομονή, αναζήτηση των σωστών συνεργασιών, ξανά κουβέντα πάνω στο τελικό αποτέλεσμα, ενώ φτάνεις να καταλήξεις στον αντίποδα: τα πολλά πρακτικά ζητήματα, το κουβάλημα, την κούραση, για να δεις στο τέλος τον κόπο σου να εκτίθεται εκεί πάνω στις καρφίτσες ή τα αλυσιδάκια, όπως έχεις σκεφτεί η ακόμα πιο εντυπωσιακός, να διεισδύει στα ξένα μάτια.
Φέτος είχα την μεγάλη τύχη να μπορέσω να παρακολουθήσω εκ των έσω ένα μεγάλο μέρος αυτής της προσπάθειας και να συμμετέχω με διάφορους τρόπους σε αυτήν. Αυτό που καταλαβαίνω, όσο περνούν τα χρόνια και αυξάνεται η εμπειρία, είναι ότι δεν έχει σημασία αν με αυτό που βλέπεις ταυτίζεσαι απόλυτα (νομίζω μάλιστα ότι το νόημα είναι να μην ταυτίζεσαι αλλά να ακολουθείς ελεύθερα), αλλά σημασία έχει να κατανοήσεις το κίνητρο αυτού που το παράγει. Αν μπορέσεις, ακόμα καλύτερα, να συμμετέχεις στο δημιουργικό κομμάτι κι εσύ με τον τρόπο σου, τότε όλοι μπορούν να βρεθούν διπλά κερδισμένοι.
Και μπορώ να πω ότι αυτό που εισέπραξα από αυτή μου τη μικρή συμμετοχή, είναι η μεγάλη θέληση των ανθρώπων του φεστιβάλ για να εκφραστούν και μέσα από τη δική τους έκφραση να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να πάρουν θάρρος και να εμπνευστούν και άλλοι άνθρωποι. Το φετινό παράδειγμα των φανταστικών συμμετοχών στα δύο διαγωνιστικά κομμάτια του Φεστιβάλ και ειδικά του δεκαοχτάχρονου που κέρδισε το βραβείο για την υποτροφία της σεμιναρίου φωτογραφίας, λέει κάτι γι’ αυτό.
Σε ένα άλλο επίπεδο, μέσα από τέτοιες ενέργειες δημιουργείται επίσης, για την περιοχή μας, πρόσφορο έδαφος για να ανθίσουν περισσότερες δράσεις πολιτισμού και δημιουργίας, για να σχηματιστούν νέες ομάδες και συνέργειες που αναπόφευκτα θα οδηγήσουν στην πολιτιστική και καλλιτεχνική συνένωση και έκφραση των ανθρώπων και ως εκ τούτου σε περισσότερη ελευθερία πνεύματος και άρα πρόοδο. Αυτά, κατά τη γνώμη μου αποτελούν πολύ σημαντικά και βασικά συστατικά ευημερίας μιας περιοχής που θα ήθελε να έχει μια σχετική ανάπτυξη.
Από την άλλη πλευρά, ως θεατής, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δώσεις λίγο χώρο. Μετά όλα είναι πιο εύκολα.
Και είδαμε πολλούς θεατές να δίνουν χώρο!
Και να απολαμβάνουν τη σοβαρή καλλιτεχνική και επαγγελματική δουλειά που έχει γίνει Και να συζητούν με τους φωτογράφους. Και να τους παρακολουθούν να κάνουν καταθέσεις ψυχής στην ημερίδα που έγινε στο Αλεξάνδρειο Συνεδριακό Κέντρο, όπου εννέα Έλληνες φωτογράφοι μας έδειξαν τις δουλειές τους και μας μίλησαν γι’ αυτές.
Και θαύμασαν τις δουλειές εκείνων που ταξίδεψαν και αφοσιώθηκαν στο να αναδείξουν πως είναι η ζωή σε άλλους τόπους, με άλλους τρόπους και υπό άλλες συνθήκες (όπως ήταν οι δύο δουλειές που παρουσιάζονται στην Δημοτική Πινακοθήκη, της Dora Loutz και του Sergi Alcazar). Ή εκείνων που αιχμαλώτισαν μια στιγμή τόσο όμορφα που βραβεύτηκαν γι’ αυτήν (έκθεση “Here we are”του Photometria International Photography Festival 2018, επίσης στην Πινακοθήκη)
Και την υπέροχη δουλειά της καταξιωμένης Ρέας Παπαδοπούλου, με τις συγκλονιστικές της φωτογραφίες από ένα μέρος που πλέον δεν υπάρχει, τουλάχιστον όχι με τη μορφή που το φωτογράφισε. Που είναι γεμάτες από την πολύχρωμη μοναξιά και το δέος της «λίμνης που δεν βλέπεις».
Και του Corinthian Photography Club. Που τόσο όμορφα συντονίστηκαν οι ματιές των μελών του και μας παρουσιάζουν μια εξαιρετική έκθεση πάνω στην έννοια της μετάβασης, του μεταίχμιου, της λεπτής εκείνη γραμμής ανάμεσα σε δύο καταστάσεις.
Και ήρθαν για να υποστηρίξουν τη δουλειά που έκαναν με μεγάλη αγάπη και σεβασμό οι μαθητές του σεμιναρίου φωτογραφίας των Global Arts studios όλο τον χειμώνα. Και που με μεγάλη χαρά παρουσιάζουν στο Αλεξάνδρειο Συνεδριακό Κέντρο.
Ή για να βρεθούν στον κενό χώρο. Εκεί από όπου όλα αναδύονται και καταλήγουν. Στην ησυχία της βαρύτητας της φόρμας έτσι όπως μας παρουσιάζει η φωτογραφική ομάδα των Encounters.
Και για να δουν τις υπέροχες φωτογραφίες που κοσμούν τον δεύτερο όροφο του επιμελητηρίου, από δεκαπέντε! (15!) φωτογραφικές ομάδες από όλη την Ελλάδα, ή την ατομική έκθεση της Δομίνας Αποστολίδου στον Συναυλιακό Χώρο «Μαρία Δημητριαδη», μια ιδιαίτερη ματιά πάνω στην παρουσία και την ύπαρξη των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Ήθελα να καταλήξω λέγοντας πως για όσους ζουμε (σε) αυτή την πόλη και παλεύουμε να δούμε λίγο παραπέρα από αυτό που μας αναλογεί ως ορίζοντας, αυτό που συμβαίνει εδώ και δεκαπέντε μέρες, είναι μία ευλογία. Μία ευκαιρία για να βγούμε από εκεί που έχουμε μπει και να σταθούμε μπροστά στην ευρύτερη εικόνα. Δεν έχει σημασία αν μας περιλαμβάνει ως συμμετέχοντες, μας περιλαμβάνει όμως σίγουρα ως ενέργειες, που έχουν προσφέρει ένα κομματάκι εαυτού στην έμπνευση.
Και να σας παροτρύνω αν προλάβετε, να πάτε. Όλες οι εκθέσεις θα διαρκέσουν έως τις 18 Μαϊου 2019. Ακολουθείστε τον σύνδεσμο για να δείτε πληροφορίες για την κάθε μία ξεχωριστά: https://www.corinthia.events/category/corinth-exposed-festival/
Αν δεν προλαβαίνετε τώρα, κρατήστε το στο νου σας για την επόμενη φορά. Όλοι, όσοι συμμετέχουμε, αλλά και όσοι δεν έχουν άμεση επαφή, μόνο να επωφεληθούμε μπορούμε από αυτό.
Για το Corinthia Events
Όλγα Παπαλεξάνδρου