Με το πέρασμα του χρόνου πολλά από αυτά τα καταλύματα μεταμορφώνονται σε μόνιμους οικισμούς.
Αστικές οικογένειες, αποσπασμένες από το πρόσφατο ή το μακρινό αγροτικό παρελθόν τους αναζητούν μια πολλές φορές ουτοπική και φαντασιακή επανασύνδεση με την φύση.
Φαντασιακή, γιατί παρ’ όλη την γοητευτική αίσθηση της απλότητας, η πιεστικά καταναλωτική καθημερινότητα, εισρέει με διάφορες μορφές και τρόπους, και συγκρούεται με την φύση.
Το 1999 παραχωρούνται προσωρινά, από τη δημοτική αρχή μικρά οικόπεδα σε κατασκηνωτές με σκοπό την απομάκρυνσή τους από μία πολυσύχναστη παραλία της βορειοανατολικής Ελλάδας. Τα οικόπεδα βρίσκονται πάνω στην λεπτή λωρίδα γης ενός εύθραυστου και προστατευόμενου υγροβιότοπου μεταξύ μιας λίμνης και της θάλασσας. Η περιοχή είναι εθνικό πάρκο και ένας από τους 11 υγρότοπους της Ελλάδος που είναι ενταγμένοι στην συνθήκη Ραμσάρ.
Οικογένειες Μουσουλμάνων και Χριστιανών από πόλεις και οικισμούς της περιοχής γρήγορα καταλαμβάνουν τα οικόπεδα. Τηρώντας βασικούς κανόνες καλής γειτνίασης, χτίζουν – οι περισσότεροι- μόνοι τους με απλά υλικά τα μικρά σπιτάκια των ονείρων τους για τις καλοκαιρινές διακοπές, τα οποία όμως έχουν την δυνατότητα να μετατραπούν σε καταφύγια τον χειμώνα. Κάποιοι, – ελάχιστοι – μένουν όλο το χρόνο.
Η λίμνη εξαφανίζεται πίσω από την γραμμή των σπιτιών ενώ ένα δίχτυ πλαστής νομιμότητας τα καλύπτει.
Σήμερα οι οικογένειες υποχρεώνονται να φύγουν παίρνοντας μαζί τα χειροποίητα σπίτια τους, αφού η περιοχή ανήκει στο κράτος. Στην Ελλάδα η αυθαίρετη δόμηση είναι κοινή, ενώ συχνά οι πολεοδομικές μελέτες γίνονται πολλά χρόνια αφού μια περιοχή έχει ήδη χτιστεί.
Παρατηρώντας τις σειρές των χρωματιστών σπιτιών σκέφτομαι ότι αυτά έχουν ήδη δημιουργήσει ένα νέο γοητευτικό – για μένα – τοπίο. Αυτό το νέο τοπίο που μου προξενεί ευχαρίστηση και ανησυχία ταυτόχρονα ήταν που με έκανε να φωτογραφίζω την περιοχή ξανά και ξανά. Καταλήγω και πάλι στην πρόταση που είπε σε συνέντευξή του φωτογραφίζοντας στο Ισραήλ ένας από τους αγαπημένους μου φωτογράφους ο Stephen Shore: ‘Δεν υπάρχει μόνο μία ιστορία ή ένας τρόπος για να ξεδιπλωθεί η αφήγηση της’.
