Παρακολουθήσαμε χθες την παράσταση «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» σε κείμενο της Χρύσας Σπηλιώτη και σκηνοθεσία και ερμηνείες από τις Σοφία Ανδρικοπούλου και Ειρήνη Χατζηκυρλή.
Και ήταν υπέροχη. Με την κεντρική της ιδέα να περιστρέφεται γύρω από τις ζωές και τις σχέσεις δύο γυναικών, αλλά ταυτόχρονα και τους ρόλους τους μέσα στον Κόσμο: μαθήτριες, κόρες, εξαδέλφες, ερωτευμένες, φίλες, σύζυγοι, νοικοκυρές, μάνες, αντίζηλες, θύματα, επιζώσες και ότι άλλο μπορεί να αποτελεί ρόλο μία γυναίκας σε μία κοινωνία γεμάτη με προκλήσεις.
Μία παράσταση που σε κάθε, μα κάθε σκηνή, μπορούσες να ταυτιστείς και με κάτι. Με ένα συναίσθημα, με μία θέση, με μία αντίδραση, με μια ατάκα, με μία εμπειρία. Όλες ήμασταν εκεί μαζί με τις δύο πρωταγωνίστριες. Μόνο που τις εμπειρίες μας τις βλέπαμε τώρα ως εξωτερικές παρατηρήτριες και παρόλο που ήταν πιο εύκολο να τις αναγνωρίσουμε ήταν ταυτόχρονα και δύσκολο να τις αποδεχτούμε.
Όμως, το κείμενο (της Χρύσας Σπηλιώτη, που χάσαμε εκείνη την φρικτή ημέρα, μπροστά σε εκείνη την πόρτα που δεν άνοιξε ποτέ, στη φωτιά στο Μάτι το 2018) ήταν τόσο υπέροχο, γεμάτο χιούμορ, με απλό στρωτό αναγνωρίσιμο λόγο, με ένταση και τρυφερότητα όπου χρειαζόταν, με λεπτή ειρωνία και κυνισμό, με δυναμικότητα και πολύ συναίσθημα, χωρίς να μετατρέπει τις γυναίκες σε καρικατούρες, αλλά σε πανέμορφα πλάσματα που διαμορφώνονται και προσαρμόζονται στις καταστάσεις για να επιβιώσουν και για να βρουν επιτέλους της θέση τους στον κόσμο. Για αυτό δεν μας φάνηκε καθόλου τυχαίο που, περισσότερα από δέκα έργα της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες ενώ έχουν ανεβεί σε θεατρικές σκηνές της Ελλάδας και του εξωτερικού (Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Κροατία, Ολλανδία). Ειδικά το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε έξι γλώσσες και στην Πολωνία εμπεριέχεται στην Επίτομη Ανθολογία Ελληνικών Έργων Z Parnasu I Olimpu.
Για την παράσταση έχω μα πω μόνο καλά λόγια και να σας προτρέψω να πάτε οπωσδήποτε να τη δείτε! Τα πάντα, στο θεατράκι της Νέας Διάπλασης, από την υποδοχή μέχρι και την αποχώρηση ήταν όμορφα και πολύ φιλόξενα. Φοβερή δουλειά από τους ανθρώπους του συλλόγου που πάντα φροντίζουν να εργάζονται με σεβασμό προς το θέατρο και προς τους θεατές.
Τα σκηνικά, στα οποία διαδραματιζόταν η κάθε σκηνή του έργου ήταν πάρα πάρα πολύ όμορφα, δεν υπήρχε τίποτα μη χρήσιμο πάνω στη σκηνή. Τα ρούχα τους επίσης, συμπρωταγωνιστούσαν, έπαιζαν μαζί με τις δύο κυρίες. Οι μουσικές ενδιάμεσα στις σκηνές απόλυτα ταιριαστές με το περιεχόμενο, το ίδιο οι λιτοί φωτισμοί. Αποκορύφωμα, για μένα, τα τρυκ που χρησιμοποιήθηκαν για να αντικαταστήσουν την αντρική παρουσία. Φοβερή δουλειά!
Για το τέλος έχω αφήσει τις δύο κυρίες, Την Σοφία Ανδρικοπούλου και την Ειρήνη Χατζηκυρλή, γιατί ήταν και αυτές που ερμήνευσαν και δημιούργησαν το σύμπαν μέσα στο οποίο διαδραματίστηκε η παράσταση και πού ήταν πανέμορφες σε κάθε σκηνή. Με τέλεια κίνηση, με καθαρό δυνατό λόγο, με φυσικότητα. Επί μιάμιση ώρα μιλούσαν χωρίς σταματημό και κυρίως χωρίς λάθη, με δουλεμένες εκφράσεις, εντάσεις και συναίσθημα. Υπέροχες.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλες και όλους που εργάστηκαν για να μας παρουσιάσουν αυτό το αποτέλεσμα που απέχει κάτι έτη φωτός από ότι ονομάζουμε μικρό, επαρχιακό, ερασιτεχνικό θέατρο.
Ευχαριστούμε πολύ!
Εχουν μείνει ακόμα τρεις παραστάσεις για την εξαιρετική αυτή δουλειά:
Καθαρά Δευτέρα στις 8 το βράδυ και Σάββατοκύριακο 23 και 24 Μαρτίου.
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα, να πάτε οπωσδήποτε. Είμαι σίγουρη ότι θα περάσετε υπέροχα και κυρίως θα έχετε πολλά πράγματα να σκεφτείτε και να συζητήσετε μετά, που είναι και ουσία της Τέχνης.
Για το Corinthia Events
Όλγα Παπαλεξάνδρου
Οι φωτογραφίες είναι του Fotis Ntofo