Μελαχρινός Βελέντζας: Το Lemon ταξιδεύει με την αγάπη των θεατών

Ο δημιουργός της sold-out παράστασης Lemon, Μελαχρινός Βελέντζας, ο οποίος ενσαρκώνει επί σκηνής τον πιανίστα 1900, μιλάει στο Corinthia.events για το έργο που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα από το 2018 και έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 15.500 θεατές σε πρωτότυπες παραστάσεις ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. Το καράβι του Lemon αγκυροβολεί στο Ξυλόκαστρο και το Ανοικτό Θέατρο Β. Γεωργιάδης αυτό το Σάββατο 19 Αυγούστου στις 21:15.

Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για την παράστασή σας και το πρωτότυπο ταξίδι του Lemon ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. Πώς μπορείτε κάθε φορά να παρουσιάζετε την παράσταση σε διαφορετικό θεατρικό χώρο; 

Ξεκινώντας από τη φράση «Θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές», ως καλλιτέχνης, αναζητώ τρόπους οργανικής σύνδεσης του θεάτρου με την κοινωνία. Είναι φορές που οι παραδοσιακοί χώροι λειτουργούν κάπως αποστειρωμένα. Αντίθετα, ένα αχαρτογράφητο (θεατρικά) σημείο μου δίνει την ελευθερία να σκιαγραφήσω μία συνολική αφήγηση που ξεπερνά τα όρια της παράστασης και φτάνει έως του σημείου «ο τόπος να αφηγείται την ιστορία». Ακόμα όμως και όταν παίζουμε σε κλειστά θέατρα αντιμετωπίζουμε αυτές τις παραστάσεις με ανάλογο τρόπο: όχι παίρνοντας ως δεδομένο το σκηνικό χώρο, αλλά προσαρμόζοντας εκ νέου την ιστορία μέσα από ένα δημιουργικό διάλογο με το κάθε φορά διαφορετικό μέρος. Το ταξίδι του Lemon από το 2018 μέχρι και σήμερα είναι μία έρευνα πάνω σε διαφορετικούς τρόπους αφήγησης της ίδιας ιστορίας. Γι’ αυτό και υπάρχουν θεατές που επιθυμούν να ξαναδούν την παράσταση. Διότι δεν είναι ποτέ η ίδια, επειδή και ο τόπος παρουσίασής της διαρκώς αλλάζει.

Η ιστορία του πιανίστα 1900 είναι γνωστή από την ταινία «Ο θρύλος του 1900» σε σκηνοθεσία Τζιουζέπε Τορνατόρε. Τι διαφορετικό να περιμένει το κοινό του Ξυλοκάστρου στο Lemon σε σχέση με την ταινία;

H διασκευή της Γεωργίας Τσαγκαράκη στο μονόλογο Novecento του Alessandro Baricco ανέδειξε την ποιητικότητα του κειμένου. Παρακολουθούμε την ιστορία μέσα από την αφήγηση του 1900 και του μοναδικού του φίλου – τρομπετίστα Τιμ Τούνυ, τον οποίο υποδύεται ο Γιώργος Δρίβας. Η σκέψη μας ήταν να δημιουργηθεί μία χειροποίητη παράσταση σωματικού θεάτρου για δύο ηθοποιούς, όπου η πρόζα, η μουσική, ο χορός, το τραγούδι θα εξυπηρετούσαν την πρόθεση να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία με άμεσο τρόπο συναντώντας τη φράση του Bariccο: “Kανείς δεν είναι ξεγραμμένος άμα έχει έτοιμη μια καλή ιστορία και κάποιον για να του τη διηγηθεί”. 

Τι κεντρίζει το ενδιαφέρον σας σε αυτή την ιστορία; 

Ο φόβος του 1900 να τολμήσει να κατέβει από το καράβι στο οποίο γεννήθηκε. Βέβαια στην εξέλιξη του έργου αυτή η αδυναμία γίνεται δύναμη και συνειδητή επιλογή. 0 1900 επιλέγει να μην κατέβει από το Βιρτζίνιαν, γιατί εκεί πάνω νιώθει ευτυχισμένος. Αν κατέβαινε στη στεριά, τότε όπως λέει ο ίδιος, σ’ εκείνη την απέραντη πολιτεία που δεν γνώριζε «δεν υπάρχει μουσική που μπορείς να παίξεις. Κάθεσαι σε λάθος σκαμνάκι». Επιλέγει λοιπόν να μείνει για πάντα εκεί όπου νιώθει ζεστά και οικεία. Σ’ εκείνο το «εκεί» που δεν έγινε ποτέ «εδώ» ματαιώνοντας τα σχέδια για μία άλλη ζωή. Μα επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα πως ο τρόπος που θα επιλέξει να ζήσει ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι που δεν υπακούει σε νόρμες. Είναι και πρέπει να είναι μια προσωπική επιλογή. Αυτό τελικά μας κάνει ελεύθερους και ανεξάρτητους.

Το πιάνο παίζει σημαντικό ρόλο στην παράσταση. Ταυτόχρονα είστε και ο ίδιος πιανίστας. Μιλήστε μας για αυτή τη σύνδεση.  

Το πιάνο είναι ο ζωτικός χώρος όπου γεννιέται, ζει και παραμένει για πάντα ο 1900. Επίσης, είμαι και ο ίδιος πιανίστας οπότε υπάρχει μια διαφορετική σύνδεση με τον 1900. Αυτή τη σχέση, εκτός από το υποκριτικό κομμάτι, αποδώσαμε στην παράσταση επιλέγοντας να παίζω ζωντανά πιάνο επί σκηνής. 

Ποιους σταθμούς του ταξιδιού σας έχετε ξεχωρίσει ως τώρα; 

Η επιλογή για το πού θα παρουσιάζεται αυτό το έργο σχετίζεται με αυτό που βιώνει ο 1900 -ζει στη θάλασσα, δοκιμάζει να κατέβει στη στεριά, μένει μετέωρος ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα-. Έχουμε παίξει εν πλω, σε αγκυροβολημένα καράβια, σε καρνάγια, σε κτήμα λεμονιών, σε λιμνοθάλασσα πέρα από τα παραδοσιακά θέατρα και τα κεντρικά Φεστιβάλ. Και οι περισσότερες επιλογές χαρακτηρίζονται από την πρόθεσή για μία πρόταση πολιτιστικής αποκέντρωσης. Μετά το τέλος της κάθε παράστασης, η παραλία θα είναι πάλι παραλία, το ferry-boat πάλι θα μεταφέρει αυτοκίνητα και επιβάτες. Αλλά ο τόπος και οι άνθρωποί του θα φέρουν πλέον την ανάμνηση της παράστασης. 

Ποιοι είναι οι επόμενοι σταθμοί του Lemon;

Ταξιδεύουμε στο Ξυλόκαστρο μετά την παράστασή μας στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, την ακριτική Γαύδο και ακολουθεί η Καρδαμύλη όπου για πρώτη φορά στην πορεία του Lemon μέχρι σήμερα, θα παρουσιάσουμε την παράσταση κατόπιν πρόσκλησης ενός ντόπιου – ενός μόνιμου κάτοικου της περιοχής που είχε ακούσει για αυτό που κάνουμε πανελλαδικά και θέλησε να το φέρουμε στον τόπο του. Επικοινώνησε μαζί μας και ρώτησε: «Πώς μπορούμε να φέρουμε το Lemon στην Καρδαμύλη;». Είναι πολύ συγκινητικό για εμάς διότι αποδεικνύει ότι υπάρχει ένας εναλλακτικός τρόπος πολιτιστικής παραγωγής έξω από τα καθιερωμένα. Μετά την Καρδαμύλη ταξιδεύουμε κατά σειρά στη Λιβαδειά, τη Λάρισα και την Κοζάνη. Τον Φεβρουάριο (5/2) του ’24 θα γιορτάσουμε τα 5 χρόνια ταξιδιών μας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Κεντρική Σκηνή) σε μία ξεχωριστή βραδιά με καλεσμένο τον διεθνούς φήμης πιανίστα και συνθέτη Σταύρο Λάντσια.  

Προσκαλούμε λοιπόν τους θεατές του κάθε τόπου να γνωρίσουν από κοντά αυτό το ταξίδι και τον πολύπλευρο χαρακτήρα του. Μέλημά μου είναι αφενός η πολιτιστική αποκέντρωση, δηλαδή να κάνω θέατρο σε μέρη όπου η κυρίαρχη πολιτιστική παραγωγή δεν επιλέγει να πάει. Αφετέρου, το Lemon είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή που θέλω να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Ακριβώς για να αρθρώσω ότι τα πράγματα μπορούν να συμβούν όταν υπάρχει όραμα, πίστη, μεράκι και οργάνωση. Είναι και μία πράξη αντίστασης απέναντι στην απαξίωση που βιώνει το επάγγελμα του καλλιτέχνη στην Ελλάδα

Κλείνοντας τη συνέντευξη μας, ποια είναι τα επόμενα προσωπικά σας σχέδια;

Τον προσεχή Οκτώβριο θα συμμετέχω στην παράσταση «Αντίο, Ροβινσών», που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Φούρνος, σε σκηνοθεσία Αννίτας Καπουσίζη και παραγωγή της ομάδας ARTimeleia. Πρόκειται για μία ιδιαίτερη παράσταση καθώς η Αννίτα έχει αναπτύξει μια μέθοδο προετοιμασίας ενός έργου από κοινού για ηθοποιούς με και χωρίς αναπηρία. 

 

Πληροφορίες παράστασης

Σάββατο 19 Αυγούστου, 21:15
Ανοιχτό Θέατρο Βασίλης Γεωργιάδης, Ξυλόκαστρο

Εισιτήρια: 16€
Μειωμένο: 13€ (ανέργων, φοιτητικό, ΑμεΑ, πολυτέκνων, άνω των 65, κάτω των 18, ατέλεια ηθοποιού)
Ομαδικό εισιτήριο: 13€ (15 ατόμων και άνω)
Ομαδικές κρατήσεις: 698 712 6304
Προπώληση: viva.gr & more.com

Πληροφορίες: 698 712 6304 | [email protected]

 

Χορηγός Επικοινωνίας: Corinthia.events