AQUA BARONS: Οι Βαρόνοι της Surf μουσικής είναι από το Λέχαιο!
Οι Aqua Barons είναι μια μοναδική στο είδος της μπάντα που έχει ως βάση το Λέχαιο. Παίζουν surf μουσική, έχουν κυκλοφορήσει δύο διεθνείς δίσκους και έχουν εμφανίσεις και στο εξωτερικό.
Τους γνωρίζουμε μέσω του ιθύνοντα νου του συγκροτήματος, του Πέτρου Σωτηρόπουλου, τον οποίο ευχαριστούμε για τη συνέντευξη που έδωσε στον Θανάση Κρεμασμένο (πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα “Γνώμη Πολιτών”).
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πως προέκυψε μια μπάντα να παίζει surf στην Κορινθία;
Το συγκρότημα το φτιάξαμε με τον αδερφό μου το 2006. Αρχικά παίζαμε ροκάκια, διασκευές. Συμμετείχε κι ένα παιδί από το Βραχάτι, ο ηθοποιός Αινείας Τσαμάτης που έπαιζε ντραμς. Κάποια στιγμή που βρεθήκαμε σε τέλμα, έπεσε η ιδέα από τον αδερφό μου να παίξουμε surf.
Είχαμε και οι δυο αυτά τα ακούσματα από τα 90’s και το Pulp fiction, είχα όμως και κάποιους ενδοιασμούς (που τώρα που το σκέφτομαι δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί), ώσπου έπεσε στην αντίληψη μου μια μπάντα, οι Αμερικάνοι Los Straitjackets που εμφανίζονταν με μάσκες και έπαιζαν και γνωστά θέματα από τηλεοπτικές σειρές κλπ. Ο ήχος και οι μάσκες (που υιοθετήσαμε και εμείς στο ξεκίνημα), με ενθουσίασαν και αυτό ήταν το εφαλτήριο. Ψάξαμε σε βάθος αυτή τη μουσική που δεν είναι καθόλου απλή, αντιθέτως είναι πολύ απαιτητική για ένα μουσικό.
Μάλιστα επιλέξαμε να μην υπάρχει στίχος, να μην είναι εμπόδιο, να μπορεί δηλαδή από μόνη της η μουσική να αγγίξει τον ακροατή σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Αφού πέρασαν διάφοροι μουσικοί από την μπάντα, το 2010 βρήκαμε τον Ηλία από το Περιγιάλι, τον ντράμερ (που πλέον δεν ζει) και μετά από 3 μήνες κάναμε το πρώτο μας live στα Εξάρχεια που πήγε και πολύ καλά.
Έχετε κάνει δισκογραφία αλλά και εμφανίσεις και στο εξωτερικό…
Έχουμε κάνει ως τώρα δύο δίσκους και δυο σινγκλάκια, ο πρώτος βγήκε από μια Εταιρεία της Θεσσαλονίκης (Green Cookie records) και ο δεύτερος από βρετανική (GetThatBeat). Ο δίσκος αυτός βγήκε μέσα στην πανδημία, ουσιαστικά δεν μπορούσαμε να τον παρουσιάσουμε, αλλά παρόλα αυτά εξαντλήθηκε, έχουμε ελάχιστα αντίτυπα πλέον.
Όσον αφορά στις εμφανίσεις στο εξωτερικό, πριν βγάλουμε τον πρώτο δίσκο παίξαμε σε φεστιβάλ στην Ιταλία, στο Λιβόρνο το 15 και το 18 παίξαμε και στη Φινλανδία, όπου υπάρχει μεγάλη surf σκηνή, σχεδόν 20 μπάντες σε 4 εκατομμύρια πληθυσμό!
Εδώ στην Ελλάδα παίζουν κι άλλοι surf;
Ενεργές μπάντες με δισκογραφία είμαστε τρεις (σόρρυ αν ξεχνάω κάποιον). Δεν υπάρχει σκηνή surf εδώ αν και το 2010 έγινε ένα “μπαμ” και ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος (Search for Atlantis) , όπου συμμετείχαν καμμιά δεκαριά γκρουπ. Έγιναν κάποια μικρά φεστιβάλ και μετά το πράγμα ατόνησε.
Υπάρχει συγγένεια ή αντιπαλότητα με συγκροτήματα που παίζουν rockabilly;
Θεωρώ πως αυτά τα είδη είναι συγγενικά. Γενικά γίνονται συνεργασίες. Συγκεκριμένα φέτος που θα παίξουμε στο Λιτόχωρο, στις 7 Ιουλίου, το φεστιβάλ είναι rockabilly. Μιας και λέμε για live, να ενημερώσω πως στις 28 Ιουνίου έρχονται για δεύτερη φορά στην Ελλάδα – και συγκεκριμένα στην “Αλογόμυγα” στο Λουτράκι, οι Αμερικάνοι Daikaiju – οι άνθρωποι βάζουν φωτιές, είναι μια συναυλία που αξίζει κάποιος να ζήσει!
Το surf μουσικό ιδίωμα τελικά ποιες ηλικίες αφορά; Πώς αντιδρούν οι νέοι σε ηλικία ακροατές;
Η αλήθεια είναι πως μας ακούν κυρίως ηλικίες άνω των 35. Η νεολαία θέλει λίγο πιο σκληρό ήχο, λίγο «επανάσταση». Το surf δεν είναι αυτά, είναι πιο χαρούμενη, πιο ζωντανή, αλλά και πιο νοσταλγική μουσική. Πάντως το ζητούμενο είναι να καταφέρεις να τους προσελκύσεις. Όσοι νέοι ήρθαν και άκουσαν, τους άρεσε πολύ!
Αλήθεια, αυτός ο χαρακτηριστικός ήχος της κιθάρας πως προκύπτει;
Από το 60 και μετά στον ήχο μπήκε ένα reverb εφέ που δημιουργεί ένα κουτί που πολλές φορές μπερδεύει κάποιους ηχολήπτες που νομίζουν ότι είναι κάποιος μικρός ενισχυτής και του βάζουν μικρόφωνο μπροστά. Ουσιαστικά είναι ένα “πετάλι” με ελατήρια που δημιουργεί τον χαρακτηριστικό “σπηλαιώδη” ήχο της κιθάρας.
Σε κάποιες ελληνικές ταινίες, όπως “Οι γαμπροί της Ευτυχίας” ακούγονται τέτοια κομμάτια – στο συγκεκριμένο φιλμ ένα του Richie Allen, το “Not so quiet/Surfer’s slide”!
Γενικά αυτή η μουσική και αρέσει και χορεύεται πολύ. Ευκαιρίες, όσο θα έπρεπε, δεν υπάρχουν να ακουστεί!
Πως προέκυψε η surf εκδοχή της “Ζεχρά”; Θα “πειράζατε” ξανά άλλα ελληνικά τραγούδια;
Το κομμάτι είναι από τα αγαπημένα μου ελληνικά τραγούδια και νομίζω πως “έκατσε” καλά πάνω σε αυτό τον ήχο. Δεν πρόκειται να κάνουμε ανάλογες διασκευές σε συστηματική βάση, άλλωστε το έκαναν και άλλοι πιο εκτεταμένα και δεν θέλουμε να μιμηθούμε. Προτιμάμε να παρουσιάζουμε κάτι που δεν θα έχει γίνει ξανά, γι’ αυτό και έχουμε δικό μας κυρίως υλικό.
Πόσο εύκολο είναι να γράψεις νέα μουσική πάνω σε ένα τέτοιο συγκεκριμένο ηχητικό μοτίβο;
Είναι εύκολο! Λειτουργώ με αυτό τον ήχο, ό,τι φτιάχνω έχει δομή τραγουδιού surf, είτε παίζοντας κιθάρα είτε έχοντας στο μυαλό μια μελωδία. Άλλοτε αρκούν πέντε λεπτά κι άλλοτε πέντε μήνες μέχρι να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σήμερα ποιοι είναι οι Aqua Barons;
Οι παλιοί του γκρουπ πλέον είμαστε εγώ και ο άλλος κιθαρίστας (Παναγιώτης Δημήτρουλας) μιας και ο αδερφός μου πλέον ζει στο εξωτερικό. Η μπάντα είναι τετραμελής: μπάσο παίζει ο Άρης Σπανουδάκης και ντραμς ο Κωνσταντίνος Μπέσσας. Στον ήχο μας έχουμε προσθέσει και σαξόφωνο, που παίζω εγώ σε κάποια κομμάτια. Και γενικά ενώ η βάση στα live είναι κιθάρες, μπάσο, ντραμς, μας αρέσει στις ηχογραφήσεις να παίζουμε με πολλούς ήχους (πλήκτρα, σαξόφωνο, φωνές, βιμπράφωνο, κρουστά κλπ.)
Υπάρχει νέο υλικό, εμφανίσεις;
Υπάρχει υλικό, δεν είναι ακόμα πλήρες άλμπουμ, αλλά υπάρχουν πολλά προβλήματα μέχρι να βγει, όπως ο χρόνος, η απόσταση μεταξύ μας – αφού οι υπόλοιποι μένουν Αθήνα και άλλοι παράγοντες. Εμφανίσεις πέραν του Λιτόχωρου που είπα πριν, θα κάνουμε και στην Ιεράπετρα και μετά έχουμε κανονίσει κάποια πράγματα από φθινόπωρο, αλλά ας σας κρατήσουμε λίγο σε αγωνία! Δυστυχώς στην Κορινθία δεν τυγχάνουμε της ίδιας αποδοχής με άλλα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Εξαίρεση αποτελεί τελευταία η Αλογόμυγα στο Λουτράκι και κλασσικά ο Κώστας ο Καραμπέτσος που στήνει το Rock Festival του Κιάτου και στηρίζει τις μπάντες της περιοχής διαχρονικά.