Magazine

Ξένια Καλογεροπούλου: τα υπέροχα πλάσματα παραμένουν υπέροχα για πάντα.

Φώτο: Όλγα Παπαλεξάνδρου

Όταν οι άνθρωποι που μαζί τους έχεις περάσει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή σου, βλέποντάς τους στο ασπρόμαυρο γυαλί, είναι στην πραγματικότητα εντυπωσιακότεροι με σάρκα και οστά.

Κάτι τέτοιο σκέφτηκα χθες, τα λίγα δευτερόλεπτα που έσφιξα το χέρι της Ξένιας Καλογεροπούλου, εκείνης που τη θαυμάζαμε ως ένα δροσερό, όμορφο, ανέμελο κορίτσι στις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου και που τώρα πια είναι μια υπέροχη ασπρομάλλα γιαγιά που γράφει παραμύθια.

Και το άγγιγμά της είχε κάτι από μαγεία και πραγματικότητα μαζί. Την τρυφερότητα που έχει ένα νεαρό κορίτσι και  την εμπειρία και στιβαρότητα που έχει μια γιαγιά.

Η Ξένια Καλογεροπούλου, ήρθε προσκεκλημένη του βιβλιοπωλείου «Κιβωτός» ενός από τους μικρούς κήπους-καταφύγια για την καρδιά που διαθέτει (ευτυχώς) η πόλη μας, μέσω του οποίου η Πηνελόπη, η ακούραστη ιδιοκτήτρια του, επιμένει να μας μυεί στους μαγικούς κόσμους της ανάγνωσης και της καλλιέργειας του νου.

Από νωρίς φαινόταν το πώς θα κυλούσε αυτό το απόγευμα στο Καλογεροπούλειο Ίδρυμα, που με μεγάλη χαρά δέχτηκε να φιλοξενήσει την εκδήλωση, καθώς εδώ και 20 ημέρες που ανακοινώθηκε ότι θα έρθει η Ξένια Καλογεροπούλου, είχε πάρει φωτιά το διαδίκτυο! Και είχε μαθευτεί παντού στην πόλη, ότι η γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της στο θέατρο και στα παιδιά, θα είναι για πρώτη φορά μαζί μας.

Και ήταν ακριβώς έτσι. Κοσμοσυρροή.

Φώτο: Όλγα Παπαλεξάνδρου

Φωνές και γέλια και τρεξίματα και σκαρφαλώματα και ανυπομονησία και χαρά και περιέργεια, γέμισαν την αίθουσα εκδηλώσεων και τον κήπο του Ιδρύματος, που φόρεσε τα καλά του και άνοιξε τις πόρτες του για να υποδεχτεί ακόμα μια φορά την ομορφιά: Παιδάκια όλων των ηλικιών, που κάθισαν στις φλοκάτες και τα μαξιλαράκια και ετοιμάστηκαν ν’ ακούσουν παραμύθι. Γέμισε η ψυχή μας χαρά!

Μετά από λίγο, εν μέσω δυνατών χειροκροτημάτων που γέμισαν τη γειτονιά, η κα Καλογεροπούλου πήρε τη θέση της  στο μικρό σαλονάκι-σκηνικό που είχε στηθεί προς τιμήν της. Και η Αγγελική Παπαβενετίου την τίμησε, λέγοντας μας για όλα εκείνα που έχει καταφέρει στη ζωή της. Για τις ταινίες που μας έκανε και γελάσαμε, για τους μεγάλους συμπρωταγωνιστές, για το μεγάλο θέατρο στην Αθήνα που καταθέτει την ψυχή της, για τα βιβλία που έχει γράψει γεμίζοντας τα με τη φαντασία της. Κατορθώματα μιας ζωής.

Φώτο: Όλγα Παπαλεξάνδρου

Κι έπειτα πήρε το λόγο εκείνη. Και μεταμορφώθηκε από αυτό που περιμέναμε σε αυτό που είναι. Μια υπέροχη παραμυθού. Με μπάσα, στιβαρή φωνή. Με λόγο που έρρεε, χωρίς ούτε ένα λαθάκι, χωρίς ούτε ένα τόσο δα κομπαλάκι, έγινε ο ενδιάμεσος μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και μας αφηγήθηκε ένα παραμύθι που ακόμα δεν έχει καταγραφεί σε βιβλίο. Να και μια αποκλειστικότητα!

Και εκατό παιδάκια κρέμονταν από τα χείλη της. Και έκαναν στο τέλος και σχόλια για το παραμύθι. Και τη φίλησαν. Και την αγκάλιασαν. Και φωτογραφήθηκαν μαζί της. Και έφυγαν με μια ζωγραφιά και τα παραμύθια της στα χέρια, για να συνεχίσουν να ονειρεύονται ταξίδια, φανταστικά ή αληθινά και πράγματα που μοιάζουν ανέφικτα όμως δεν είναι. Και για μια ακόμα φορά γέμισε ο τόπος με χαμόγελα και χαρά! Κι εκείνη εκεί, γλυκιά, χαμογελαστή κι ακούραστη να μιλάει και να ασχολείται με όλους.

Φώτο: Όλγα Παπαλεξάνδρου

Και γυρίσαμε στα σπίτια μας, κρατώντας στο χέρι το υπογεγραμμένο αντίτυπο της υπέροχης καταγραφής της ζωής της, «Γράμμα στον Κωστή», με μια γλύκα κατακαθισμένη στην καρδιά. Αυτή τη γλύκα που έχει ο συνδυασμός της παιδικότητας , της φαντασίας, της δουλεμένης ζωής και της αυθεντικότητας.

Και ήταν ένα ακόμα από «εκείνα» τα απογεύματα… που ένα «ξωτικό» ήρθε για λίγο να αλλάξει την καθημερινότητα μας…

 

Φώτος και κείμενα, για το Corinthia Events
Όλγα Παπαλεξάνδρου